මගේ පළමු කවි පොත වෙනුවෙන් වෙන් වන මේ පතන්බිම බ්ලොග් අඩවිය මවෙත යෝජනා කරමින්, එහි වටිනාකම පෙන්වා දෙමින් මාව දිරිමත් කළ අතුල සිරිවර්ධන මහතාගේ නාමය මෙහිදී පළමු කොට සිහිපත් කරමි.
ඔහු නොවන්නට මෙවන් අදහසක් ඒද නොඒද යන්න කීමට මට බැරිය.
පතන්බිම කෘතිය මවිසින් කරණුයේ මීට වසර විස්සකට ( 20 ) ට පමණ එපිට දී ය. එහෙත් එහි එන කවි වලට මුළ පිරුම තවත් වසර කිහිපයක් එහාට දිව යයි.
එවිට මම සරසවි සිසුවෙකි. වෛද්ය සිසුවෙක් ලෙස අපමණ දුෂ්කරතා මධ්යෙය්ය මට මේ කවි පොතකට ගොනුකර ගන්නට හැකි වුණේ.
මෙතරම් කල් ගත වූ පසු මෙහි සමහර කවි වලට කාලීනව ඇති වටිණාකම පිළිබඳව යම් අවතක්සේරුවක් කෙනෙකුට ඇති විය හැකිය. එහෙත් පොතක් බ්ලොග් අඩවියකට ගෙන ඒමේදී සමහර කවි අතහැරීම නුසුදුසු යැයි හැඟුනු බැවින් සෑම කවියක්ම යළි පළ කරමි.
මා කවියෙහි යම් උත්සාහයක් ගත්තෙකු මිස කවියෙකු නොවන බවද මෙහි ලියා තැබිය යුතු යැයි සිතමි.
කෙසේ වෙතත්, කවියට උත්සාහ ගැනීමේදී මුල්ම යුගයේදී කවි මගෙහි අසමබරව අඩි තබා පැමිණෙන අප දෙස දයාවෙන් බැලූ රත්න ශ්රී විජේසිංහ, නන්දන වීරසිංහ, දයාසේන ගුණසිංහ, කේ. එම්. අයි. ස්වර්ණසිංහ , සීතා රංජනී ඈ කිවි කිවිඳියන්ද,ඒ මගේ විශ්වාසයෙන් පිය මං කිරීමට ශක්තිය සපයමින්ද, අත්දැකීම් හුවමාරු කරගනිමින්ද සහාය වූ මහින්ද කුමාර දළුපොත, තිඹිරියාගම බණ්ඩාර, වසන්ත බණ්ඩාර දුක්ගන්නා රාල, කුමාර ලියනගේ, නිලාර් එන්. කාසීම්, ලියනගේ අමරකීර්ති, ජයසිරි ජයසේකර, හිනිඳුම සුනිල් සෙනෙවි, සාමිනාදන් විමල්, රවි සිරිවර්ධන ඈ කවි මිතුරන්ද සිහිපත් කරමි.
යසනාත් ධම්මික බණ්ඩාර -
